De kinderen en jongeren van Art-S-Cool hebben allemaal een uniek verhaal. Daarom nodigden we Hizir Cengiz uit om met de jonge kunstenaars in gesprek te gaan en hun verhalen te vereeuwigen. Fotograaf BilenBilen maakte daarbij prachtige portretten. Lees hier de verhalen van Arda, Ana, Nasreddine, Valeriia, Matthew, Edanur en Nuh, zoals ze verschenen in het Meerjarenbeleidsplan 2025 -2028.

‍

Arda (7 jaar)

Op woensdag heb ik altijd kunstles. De eerste keer ging ik met mijn moeder. Die dag ben ik een beetje vergeten. De juf zegt elke keer: ‘Ga dit knutselen.’ Dan mag je zelf bedenken hoe je het wilt maken.

De leukste les vond ik toen we een huis gingen maken. Een kasteel. Het was niet echt klein, het was heel groot. Ik had het met drie vrienden gemaakt. Met karton. En ik had twee gaten gemaakt en daar een elastiek geplakt. Voor een kogel. Ik had mijn kasteel mee naar school genomen. Na gym gingen we ermee spelen. De juf vond het mooi. Het kasteel staat nu bij Emre thuis.

En ik vond de les over Egypte heel leuk. We moesten op heel oud papier tekenen en een piramide maken. In Egypte had ik piramides gezien. We gingen toen ook in de piramide. Er zat niemand in het graf. Geen mummie. Mummies zijn oude koningen. En katten waren vroeger heilig in Egypte. De echte piramide was niet recht. Mijn piramide was netjes.

Hier heb ik een jongen gezien die in groep 7 zit. Als ik in groep 7 zit, wil ik ook nog kunstles. Ik wil nog heel lang les. Ik wil ook nog een iglo maken. Ik ga aan de kunstjuf vragen of dat mag. Volgende woensdag.

‍

Ana (20 jaar)

Mijn broertjes deden mee met het Bootcamp van Art-S-Cool, dus ik ben toen ook mee gaan doen. Ik was 17 jaar en een van de oudste deelnemers. Later heb ik een e-mail gestuurd en gevraagd of ik kon helpen.

Ik mocht een keer de docent assisteren. Het was leuk om te zien dat best jonge kinderen, tussen zes en tien jaar, heel actief bezig waren met kunst, hoe ze ervan genoten en met de opdracht omgingen. Ik moest toen aan mijn broertjes denken. Zij mogen thuis tekenen en knutselen, maar op hun school wordt niets met kunst gedaan. Toen ik op diezelfde basisschool zat, gingen we nog elke week een uur of twee tekenen, maar wel heel oppervlakkig.

Nu ben ik een vaste vrijwillige assistent van de kunstdocent. Daardoor leer ik zelf ook nieuwe dingen: werken met inkt en klei, bijvoorbeeld. Tijdens de lessen zie ik soms dat een leerling die eerst teruggetrokken is en niet durft te praten, na een paar weken met iedereen praat en lacht, zich veilig voelt en onderdeel is geworden van de groep. Dat maakt me trots.

Er zitten ook leerlingen tussen met veel talent. Maar niet alle ouders zien die potentie. Na de les ga ik dan naar zo’n ouder toe om te zeggen hoe getalenteerd hun kind is. Het is wel jammer dat veel van de leerlingen

zich alleen hier kunnen uiten met kunst. Soms hebben ze de spullen gewoon niet thuis. Voordat ik dit vrijwilligerswerk deed, was ik zelf heel verlegen. Hierdoor ben ik best wel uit mijn vel gekomen. Ja, ook ik dus.

‍

‍

Nasreddine (20 jaar)

Het is een apart gevoel. Ongeveer zes jaar geleden heb ik hier de muren geverfd, als stage, en nu maak ik hier kunst. Ik had leraar Mourad al ontmoet, in Stagehuis Schilderswijk. Hij gaf daar les. We moesten een idee bedenken en een moodboard maken. We zijn begonnen met dat idee te tuften bij

Art-S-Cool. Leraar Mourad stelde voor om ook elke zaterdag bij FIA te komen, omdat hij mij creatief vond. Dat had nog nooit iemand tegen mij gezegd. Nu kom ik sinds vier weken naar Art-S-Cool.

Ik was nooit bezig met kunst. Ik ben vroeger wel een paar keer naar het museum en het theater geweest. Met school. En ik heb vorig jaar een bouwtekening van een badkamer gemaakt. Op school. Ik doe niveau 2, de opleiding Servicemedewerker gebouwen.

Het is jammer dat ik thuis niks met kunst heb gedaan. Je kunt met alles wat in je hoofd opkomt iets doen. Niks is fout, zeg maar. Er speelden een tijdje geleden veel dingen in mijn hoofd, dingen waar ik mee zat. Mijn moeder is vorig jaar overleden. Dat was een schok. Ik was een halfjaartje erg gesloten, sprak met weinig mensen, zat vaak alleen, was aan het denken en zo.

Nu ik een paar kunstwerken heb gemaakt, wil ik nog veel meer maken. Ik moet veel inhalen. Ik wil ook naar verschillende museums, door het hele land. Ik ben pas ook naar de open dag geweest, van de kunstacademie. Ik wil ook vaak naar het theater. Binnenkort ga ik naar een voorstelling, met Art-S-Cool.

‍

‍

Valeriia (10 jaar)

Ik was net uit Oekraïne gekomen en probeerde iets te vinden om te doen. Ik ging toen naar het zomerkamp van Art-S-Cool. We mochten tekeningen maken en een wagentje bouwen en die daarna laten zien aan iedereen, bij de Haagse Markt. Het was leuk om toen ook werk van andere kinderen te zien.

Na de zomer ben ik elke week naar de lessen gegaan. Nu zit ik in de Talentklas. Maar ik geloof niet in talent. Iedereen kan leren mooi te tekenen, als je maar serieus bent en hulp krijgt. Ik leer mijn klasgenoten tekenen. Ze starten meteen met lijnen trekken, maar soms moet je eerst schetsen.

Bij Art-S-Cool leer ik over verschillende stijlen en kunstenaars. Bijvoorbeeld over hoe je in animestijl kunt tekenen. Daar gebruik ik dan sommige dingen van. Mijn eigen tekeningen zijn nu een mix van animestijl en realistisch. Dat is de Valeriiastijl.

Kunst maken is goed om te relaxen, maar ook om je gevoelens te uiten. Bij Art-S-Cool is wat ik maak allemaal blijheid, omdat ik dingen leer, vrienden maak, kan samenwerken en we elkaar vertellen over nieuwe ideeën.

Later wil ik journalist worden. Ik kan veel vertellen over het nieuws. En ik wil mijn eigen kunstschool beginnen, zoals Art-S-Cool. Om andere mensen te leren hoe je mooi kunt tekenen.

‍

Matthew (16 jaar)

Ik ben hier al best lang een student. Toen ik negen was, kwam ik al naar Art-S-Cool, want ik tekende thuis alleen maar op papier. Ik dacht: ‘Ik wil ook andere soorten kunst proberen.’

De belangrijkste kunstles heb ik bij de 15+ les gehad. Die les ging over je spirituele geest laten ontwaken.

Dat betekent dat je al je gevoelens, emoties en stress in je hoofd loslaat.  De docent liet kunstwerken over de zon en de maan zien. Ik heb toen niet één maar twee kunstwerken gemaakt. Ik had op de tablet een tekening van een God met vier hoofden gemaakt. De God van ontwikkeling. En van klei had ik een appel met een oog en een slang eromheen gemaakt. Ik had dat uit de Bijbel gehaald.

Eerst was mijn kunst simpel. Het had geen onderwerp of verhaaltje. Het was gewoon mooi. Met de tijd ben ik niet alleen volwassener geworden, maar ook mijn kunst is volwassener geworden. Eerst was mijn kunst een stille afbeelding, nu heeft het een betekenis.

‍

‍

Edanur (13 jaar)

Ik kom sinds drie maanden naar Art-S-Cool. Eerst alleen op donderdag. Nu ook op dinsdag en zaterdag. Ik ben dertien, maar ik mag ook naar de 15+ lessen. Door al die lessen hoef ik thuis niet meer te tekenen. Daardoor kan ik meer aan school doen. Maar kunst is zeg maar wel in het midden van mijn leven.

Later wil ik tekenaar worden. En tegelijkertijd een kunstleraar. Ik wil mensen leren dat zij de belangrijkste persoon zijn tussen iedereen. Dat heb ik op Art-S-Cool geleerd.

Eigenlijk maak ik sinds kort schilderijen. Vroeger was ik er een beetje bang voor om te schilderen. Bij een tekening met potlood kun je dingen uitgummen, maar als iets fout gaat met verf, dan wordt het lelijk. Ik had een vaas geschilderd. Dat was echt fout gegaan. Want ik maakte de achtergrond achteraf en toen was de vaas heel klein en dun geworden.

De docent zei tegen mij dat ik moest wachten tot het droog was, het dan kon verbeteren en het goed zou komen. Ze had gelijk. Ik snap dat nu pas. Misschien is dat met alles in het leven: je moet geduld hebben en je kunt altijd opnieuw beginnen.

‍

‍

Nuh (14 jaar)

Toen ik elf jaar was vroeg mijn moeder of ik naar Art-S-Cool wilde, omdat ik al mijn hele leven bezig ben met tekenen. Ik ben toen naar het Bootcamp gegaan, in de zomervakantie. Daarna elke week naar gewone lessen, later de Talentklas en nu zit ik bij FIA. Ik kom er nog steeds omdat de sfeer leuk is en het stimuleert mij om harder te werken als anderen trost zijn op hun kunst. Bij Art-S-Cool maak ik gewoon mijn beste tekeningen.

Keith Haring heeft me heel erg geïnspireerd. Ik begon door hem met doodles te maken. Ik maak nog steeds allerlei poppetjes.

Ik werk nu alleen met pen en verf, en soms met houtskool. Mijn tekeningen hebben alleen de kleuren zwart, wit en rood. Daarom lijken mijn creaties heel duister, maar van binnen zijn ze heel vrolijk. Zo ben ik ben ik zelf ook.

Op mijn shirt staat een doodskop met twee wapens. Mensen die mij niet kennen vinden dat misschien duister, maar ik ben van binnen vrolijk.

Ik vind het gewoon leuk om vrolijke tekeningen te maken, op een duisteren manier. Ik heb vorige week twee mensen getekend die met hun handen samen een hartje maken. Maar de ene heeft geen gezicht en die ander heeft een donkere mond en ogen. Ook al is het duister: het tekenen maakt mij blij.

Op mijn middelbare school kun je ook extra lessen kunst volgen. Maar dan is dat bijvoorbeeld tijdens wiskunde en het kost veel geld. Art-S-Cool is voor nu genoeg.

‍